کلر قرصی آنزیم دار 1 کیلویی

ترکیب کلر در استخر با آب استخر لزوما منجر به تولید اسید هیدروکلریک نمی شود. بلکه این PH آب است که نقش تعیین کننده ای بر شکل گیری اسید هیدروکلریک دارد. اسید هیدروکلریک همان عامل ضدعفونی کننده و اکسید کننده قوی است، در حالی که یون هیدرو کلریک خواص چندان مناسبی برای این کاربرد ندارد.

در PH=7.2 تقریبا 60 درصد از کلر محلول در آب استخر به صورت اسید هیدروکلریک است. در حالی که با افزایش  PH، مقدار اسید هیدروکلریک کاهش و یون هیدروکلریک افزایش می یابد.

در PH=8.5 تقریبا 90 درصد از کلر محلول به صورت یون هیدروکلریک و تنها ده درصد آن به صورت اسید هیدروکلریک باقی می‌ماند. بنابراین در PH=7.2 خاصیت ضدعفونی کنندگی و اکسیدکنندگی کلر شش برابر زمانی است که PH آب برابر با 8.5 است.

به همین دلیل است که برای دستیابی به غلظت 0.5-0pm، حد بالای PH آب استخر معمولا بیش از 7.8 در نظر گرفته نمی‌شود.

اگر PH از این مقدار تجاوز کند، برای دستیابی به غلظت مورد نیاز اسید هیدروکلریک، باید مقدار کلر مورد استفاده افزایش داده شود که از نظر اقتصادی به هیچ وجه مقرون به صرفه نیست.

قدرت ضدعفونی کنندگی کلر، علاوه بر PH به مقدار آمونیاک موجود در آب نیز وابسته است. آمونیاک تقریبا در تمامی آب‌های سطحی وجود دارد. در استخرها نیز عواملی مانند ترشحات بدن شناگران و ادرار، منبع اصلی تولید آمونیاک به شمار می‌روند. به مقدار پسماند کلر موجود در آب که به صورت اسید هیدروکلریک در آب باقی می‌ماند اصطلاحا کلر آزاد یا کلر پسماند گفته می‌شود. چرا که این ماده همان ترکیبی است که قدرت ضدعفونی کنندگی دارد.

از طرفی، هنگامی که کلر با آمونیاک واکنش دهد، ترکیب حاصله کلر آمین خواهد بود که این کلر به صورت ترکیب شده است و همانند کلر آزاد قابلیت ضدعفونی کنندگی ندارد. شکل گیری کلر آمین در آب استخر از آن جهت نامطلوب است که این ماده قابلیت‌های بسیار ضعیفی برای ضدعفونی و اکسیدکنندگی دارد.

کلر به طور طبیعی بیشتر تمایل دارد با آمونیاک موجود در آب واکنش نشان دهد تا باکتری‌ها و میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا. بنابراین در صورتی که مقدار آمونیاک موجود در آب زیاد باشد، تمام کلر آزاد موجود در آب با آمونیاک ترکیب شده و دیگر فرصتی برای ضدعفونی کردن آب باقی نمی‌ماند.

از دیدگاه شیمی، مقدار کلر مورد نیاز در استخر را به صورت مقدار کلر مورد نیاز برای از بین بردن تمامی باکتری‌های موجود در آب تعریف می‌کنیم.

مقدار کلر باقیمانده یا کلر پسماند نیز مقدار کلری است که پس از، از بین رفتن تمامی باکتری‌ها در آب باقی می‌ماند.

ماهیت کلر به گونه‌ای است که بسیار ناپایدار بوده و در معرض اشعه ماورابنفش خورشید به سرعت خاصیت خود را از دست می‌دهد.